“Mijn leven was uitzichtloos. Ik had zoveel sombere gedachten en een hoge spanning in me. Ik strafte mezelf voortdurend: ik vond dat ik schuldig was aan alles wat ik als kind had meegemaakt en pijnigde mezelf door mijn armen te beschadigen. Door de donkere gedachten die ik had, kon ik niet meer lachen. Het was voortdurend oorlog in mijn hoofd en ik had geen idee meer hoe er ooit nog vrede en rust kon komen. Ik had veel last van mijn opgelopen jeugdtrauma’s waaronder misbruik. Ik was toen pas 7 jaar oud. Dat heeft me voor altijd getekend. Op mijn veertiende werd ik uit huis geplaatst vanwege een onstabiele thuissituatie en omdat het echt niet meer ging.”

Schreeuw om hulp

“Ik kwam terecht in de jeugdzorg. Maar steeds weer werd ik weggestuurd mede vanwege mijn complexe dossier. Ik voelde me nergens welkom en geholpen. Ik heb meer dan negen verschillende jeugdinstellingen van binnen gezien. Vaak met allerlei vrijheidsbeperkende maatregelen en cameratoezicht. Ik heb een keer zelfs 22 dagen achtereen opgesloten gezeten in een separeerkamer met cameratoezicht en ik kreeg scheurkleding aan. Onbegrijpelijk vind ik dat. Is dat iemand helpen?  Ik ben nooit agressief geweest naar anderen toe alleen naar mezelf. Als je in zo’n separeerkamer verblijft, dan heb je echt niks meer te verliezen. Ik schreeuwde uren achtereen om hulp, maar er kwam niemand. Helemaal niemand. Ik voelde me zo ontzettend eenzaam en alleen gelaten.”

Euthanasietraject

“Geen enkele behandeling of therapie hielp me verder. Door mijn geestelijk lijden, startte ik daarom een euthanasietraject op mijn zestiende toen ik op de High Care Afdeling van een gesloten psychiatrische afdeling verbleef. Ik wilde dood. Het was één van mijn donkerste periodes. Ik moest allerlei vragen beantwoorden, maar door de arts werden toch nog mogelijkheden voor mij gezien. Er kwam een ervaringsdeskundige langs die eerder bij de Fjord was behandeld en die positief was en dat gaf weer wat hoop. Ik dacht: laat ik het nog één laatste kans geven.
Er kwam een plekje vrij en er werd mij na een uitgebreide intake gevraagd een contract te  tekenen voor volledige commitment. Ik zou een nieuwe vorm van therapie krijgen voor jongeren: een DGT-behandeling, waarin wordt uitgegaan van autonomie en eigen verantwoordelijkheid. Dat was ik niet gewend en helemaal nieuw voor me.” 

“De behandelaren gaven me stap voor stap vertrouwen, iets wat ik was kwijtgeraakt gedurende mijn leven. Een half jaar geleden was ik nog een ontzettend bang meisje, maar  langzaam heb ik het vertrouwen gekregen dat ik niet bang hoef te zijn om weggestuurd te worden. Ook niet als ik destructief gedrag laat zien, mag ik blijven. Een terugval hoort erbij als je aan het herstellen bent. Zo wordt dat hier gezien. Dat stelde me gerust.
Ik ben gaan inzien dat ik meer ben dan een zieke Kira en ook veel meer ben dan alleen mijn mentale gezondheid. Ik mag er gewoon zijn en ik voel me voor het eerst echt gezien en gehoord met al mijn positieve en negatieve gedragingen. 
DGT is een intensieve behandeling die heel effectief is. Je gaat wel eerst door veel oude pijn heen wat heftig is. Daarnaast krijg ik ook vaktherapie en traumatherapie. Ik heb in mijn jeugd geen kind kunnen zijn en hier kan dat nu wel. Dat is fijn. De behandelaren geven me bovendien de bevestiging dat alles wat in mijn jeugd gebeurd is, niet goed is en dat ik niet alles op mezelf hoef te betrekken. Ik zie nu in dat ik geen invloed had kunnen hebben op de trauma’s die ik heb opgelopen, omdat ik toen nog maar een kind was.”

Leven weer terug

“Alles wat mij in mijn leven was afgepakt, heb ik langzaam weer teruggekregen. Ik zat gevangen in een gesloten jeugdinstelling en zat gevangen in mijn hoofd. Vrijheid kende ik niet meer. Het was al heel wat dat er bij de Fjord geen camera’s zijn die je voortdurend in de gaten houden. Ik kreeg zelfs de ruimte om ook buiten de vier muren van de instelling te kijken en maak stappen om de buitenwereld weer te verkennen. 
Dat was best eng want ik was echt voor alles bang. Ik durfde geen contact aan te gaan met andere mensen, durfde niet naar een winkel te gaan en ben ook al vanaf groep 8 niet meer naar school geweest. Ik ga nu weer naar school binnen De Fjord en dat geeft structuur.”

Nabijheid

“Als het een dag minder met me gaat en ik veel spanning ervaar, dan mag ik op verlof naar mijn moeder zodat ik dan meer nabijheid krijg in plaats van dat ik opgesloten word. Zeker in het begin had ik vaak een terugval en was ik erg straffend naar mezelf. Het gaat nu beter met me. Ik heb geleerd om op een milde manier te kijken naar mezelf en naar mijn familie, want ook zij zijn beschadigd. Inmiddels ben ik bekeerd tot het Christelijke geloof en haal daar veel steun uit.
Ik woon binnen de kliniek samen met een groep meiden en we delen veel met elkaar. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. Er is  begrip voor elkaar en we weten waar een ander soms doorheen gaat. Het is fijn om je kwetsbaarheid te kunnen delen in een veilige omgeving en steun bij elkaar te vinden. Ik probeer groepsgenoten ook te helpen als ze mij vragen: hoe ben jij met een bepaalde situatie omgegaan?

Ervaringsdeskundig

“Daarnaast werk ik sinds kort als ervaringsdeskundige voor Het Vergeten Kind en bij een jeugdzorgorganisatie en hoop door het delen van mijn ervaringen andere leeftijdsgenoten te helpen. Met mijn stem wil ik ook nieuwe inzichten creëren bij hulpverleners om stapjes te maken naar positieve verandering. Ook hoop ik taboes te kunnen doorbreken door trauma’s bespreekbaar te maken. Geregeld bezoek ik als ervaringsdeskundige de Tweede Kamer om aandacht te vragen voor de Jeugdzorg.
Ik heb geleerd dat je trauma’s uit het verleden niet je toekomst hoeven te zijn. Ik ben niet mijn PTTS. Ik ben een gewoon meisje dat kind wil zijn en net als leeftijdsgenoten voluit wil leven. Ik heb littekens opgelopen in mijn jeugd, maar ik schaam me er niet voor. Ik kies er bewust voor om het negatieve in iets positiefs om te zetten en daarbij vooruit te kijken naar de toekomst en te leven in het nu.
De DGT therapie heeft aan mijn herstel bijgedragen waardoor ik nu tot bloei kan komen.”

* Denk jij aan zelfdoding? Bel 113 of bezoek de website 113.nl.